Paulino Bernabe werd op 2 juli 1932 in Madrid geboren. Toen hij 17 jaar oud was, begon hij met klassieke gitaarles onder toezicht van Daniel Fortea, leerling van Tárrega. Tijdens de vier jaren die hij met Fortea doorbracht, werd zijn interesse gewekt voor het bouwen van gitaren.

In 1954 werd de jonge gitarist leerling gitaarbouwer en spoedig was hij verantwoordelijk voor de werkplaats van Jose Ramirez. In 1969 verliet Bernabe deze wekplaats om in Madrid voor zichzelf te beginnen.

Bernabe wordt gezien als een vernieuwer die zijn eigen bouwmethodes en bouwsystemen heeft ontwikkeld. Het geluid van zijn gitaren is in die zin uniek dat ze krachtige lage tonen en sterke hoge tonen hebben, wat ze tot instrumenten met een groot volume en veel dynamische mogelijkheden maakt.

Het is niet alleen de buitenkant die de gitaren van Bernabe anders maken. Aan de binnenkant van het instrument heeft de bouwer enkele jaren besteed aan een individueel systeem van zangbalkjes met het doel Ahet ideale geluid@ te verkrijgen. In de jaren zeventig maakt Bernabe veelal gebruik van een systeem van vijf zangbalkjes en later werden dat er zeven. Recenter heeft hij een nogal complex systeem ontwikkeld dat bestaat uit vier zangbalkjes, waarbij vanaf het klankgat naar buiten wordt gewerkt, alsmede uit 3 versterkingen in waaiervorm met verschillende diktes en hoogtes.

Sommige gitaristen hebben het geluidsresultaat beschreven als bijzonder zoet vergeleken met het type dat Bernabe voorheen bouwde.

Bernabe slaat ook nieuwe wegen in bij het uitkiezen van houtsoorten die niet vaak gezien worden bij klassieke gitaren. Hij gebruikt oud esdoorn voor de zij -en achterbladen, een minder toegepaste houtsoort dan het gebruikelijke palissander. Een andere houtsoort die ook veel gezien is in de instrumenten van Bernabe is het perenhout en opmerkzame ogen hebben zelfs exotische soorten aangetroffen in zijn werkplaats zoals bijvoorbeeld kamfer.

Begin jaren tachtig verruilt de gitaarbouwer zijn werkplaats voor zijn huis, waar het overgrote deel van de gitaarbouw en het ingewikkelde binnenwerk plaatsvindt. Vanaf dit moment werkt hij samen met zijn zoon Paulino, zijn beste en trouwste leerling.

Bernabe heeft gezegd, Asommige bouwers denken dat ze een gitaar hebben gemaakt die superieur is aan alle andere, maar ik geloof dat de beste gitaar ter wereld nog steeds moet worden gebouwd. Tot op de dag van vandaag bestaat er geen equilavent van de Stradivarius onder de gitaren, maar ik hoop dat ik op een dag een buitengewone gitaar zal maken

In 1972 bouwde Bernabe een gitaar met 10 snaren voor de Maestro Narciso Yepes. Vanaf dat moment en tot aan zijn dood speelde de Maestro Yepes altijd op een Bernabe gitaar.

In 1974 won Bernabe de Gouden Medaille op de International Crafts Exhibition in Munchen.